Het verhaal van kardinaal Eijk: maar dan vrolijker


Een realistische kardinaal.
Deze week kwam een tekst uit van kardinaal Eijk, getiteld ‘Het geloof in Christus vieren en verbreiden’. In deze tekst blikt kardinaal Eijk vooruit op de toekomst van het aartsbisdom. Maar wie de tekst globaal leest kan zich afvragen wat er in de toekomst nog te vieren en te verbreiden valt. Uitgebreid wordt stil gestaan bij de crisis van de kerk. Ongetwijfeld is het beeld realistisch. Maar wie actief is in de kerk, kent het verhaal al. Is het dan nodig om de feiten nogmaals op tafel te leggen? Of is er eerder behoefte aan een bemoedigend en hoopvol verhaal? In het schrijven van kardinaal Eijk vonden wij enkele bouwstenen om dat positieve verhaal te maken: een communicatief experiment. Inhoudelijk valt er misschien het een en ander aan te merken op ons knip en plak werk, maar de toon is duidelijk: Avanti!

Laten we ermee beginnen dat onze kerk een plaats is van vieren. Hoogtepunten vormen de vieringen rond de zeven sacramenten, waarvan de Eucharistie het hoogtepunt is. In dit feest komen God en mensen samen om de vreugde van het evangelie te vieren. Dat is en blijft onze kerntaak: deze vreugde van ons geloof te blijven vieren.


Een vrolijke kardinaal.
Onze kerk is ook een plaats van nabijheid, want het geloof vieren doe je samen. Hier komen mensen bijeen om de Blijde Boodschap te horen en zich voor te bereiden op de sacramenten. Hier komen wij, geïnspireerd door de Blijde Boodschap, om ons in te zetten voor onze naaste.

Maar die nabijheid gaat verder dan de muren van ons kerkgebouw. Wij willen onze vreugde verbreiden. Dat vraagt om voortdurend innovatief pastoraat. In sommige parochies worden bijvoorbeeld vervoersdiensten opgezet om mensen uit de wijde omtrek samen te brengen. Er wordt geëxperimenteerd met sociale media om de mensen in hun woonkamer te bereiken. Op deze manier kunnen lange afstanden overbrugd worden en voelt de kerk dichtbij.

Gelovigen kunnen de nabijheid van de kerk ook thuis tot uitdrukking laten komen. Gezinnen kunnen kleine huiskerken vormen en mensen uitnodigen. Zo kan ook buiten de kerkgebouwen, in kleinere kringen, de nabijheid van de gemeenschap worden ervaren en gevierd.

Onze kerk staat niet stil. ‘Avanti’, zegt Paus Franciscus: continu worden wij uitgedaagd om nieuwe vormen van liturgisch vieren te ontwikkelen, laagdrempelige catechese aan te bieden, nieuwe diaconale initiatieven op te zetten en vernieuwende opbouwmethoden te ontwikkelen. Er zijn zeker nog vele initiatieven te bedenken. Zo houden wij onze kerk levend en vreugdevol.


Verder is het van belang om onze jongeren en kinderen nabij te zijn. Zij vormen de toekomst van onze kerk. Het aantal gelovige jongeren dat zich actief inzet in de kerkgemeenschap stimuleert ons om aan de toekomst te bouwen. Het is daarom belangrijk dat deze jongeren gastvrij ontvangen worden in onze gemeenschappen en de ruimte en begeleiding krijgen om hun talenten te ontwikkelen.

Gastvrijheid moet er ook zijn voor zin-zoekers. Zij komen met oprechte vragen. Aan ons allen is de taak gegeven om open te zijn: om deze vragen te beantwoorden en uitleg te geven over de Blijde Boodschap.

Daarom zet het aartsbisdom in op de opleiding van priesters, diakens en catecheten. Dat opleiden gebeurt met name vanuit het Ariënsinstituut in Utrecht. Dit centrum ontwikkelt zich zo tot een kloppend hart van het aartsbisdom en het aantal priesterroepingen is de afgelopen jaren zelfs gestegen.

Kardinaal Eijk eindigt met een epiloog waarin hij drie heiligen benoemt: paus Johannes XXIII, paus Johannes-Paulus II en Sint Willibrord. Het zijn alledrie geloofsverkondigers die de tekenen van hun tijd verstonden. De kardinaal bidt dat zij onze voorspreker mogen zijn, wanneer wij zoeken naar toekomstperspectief; om het geloof in Christus met vreugde te kunnen blijven vieren en verbreiden. En wij bidden natuurlijk van harte mee!

Aryo Breton van Groll
11 december 2014 - Ariëns Katholieke Studenten Enschede

Reageren? Welkom op onze Facebookpagina!